Imágenes de páginas
PDF
EPUB

sed de nostra mera voluntate,, rigorem cum clementia miscere cupientes, de nostra etiam certa scientia, omnes et singulas causas appellationum à gravaminibus, in dicta curia super negotio Inquisitionis hæretica pravitatis coram suis judicibus introductas, et per Nos avocatas, in eo statu, in quo coram eis, aut avocationum judicibus pendebant, resumendas, audiendas, decidendas, et fine debito terminandas, appostolica auctoritate tenore presentium de novo commitimus ; næcnon quidquid per eosdem judices in ipsis causis decretum, gestum actum et actitatum extitit, etiamsi ad deffinitivas sententias processum sit; vel procedi seu deffiniri contigerit, motu et auctoritata predictis confirmamus et approbamus, prout juste latæ fuerunt, supplentes omnes et singulos deffectus tan juris quam facti si qui forsam intervenerint in eisdem et nihilominus litteras penitentiariæ predicta super negocio hæresis et appostasiæ hujusmodi hactenus emanatas et quæ in posterum emanabunt sub revocatione predicta nullatenus comprehensas, nec comprehendi debere; sed illas et illarum sequuta quæcumque valida esse; plenamque roboris firmitatem obtinere debere in omnibus et per omnia, perinde ac si sub plumbo nostro expedita forent, motu, scientia, et auctoritate predictis statuimus decernimus et declaramus illas et illa similiter confirmantes.

Et quia interdum verecundia publice correctionis in quandam miserabilem desperationem inducit errantes, ut mori potius eligant cum peccato quam vitam ducere cum dedecore, subveniendum talibus esse judicavimus; et iuxta exangelicam traditionem oves que perierant ad gregem veri pastoris domini nostri JesuChristi per appostolica sadis clementiam reducendas..

Idcirco tan hispalensi prefato quam aliis venerabilibus fratribus nostris. archiepiscopis et episcopis tan in romana curia quam extra illam, in dictis vel aliis regnis existentibus eisdem motu, scientia, et auctoritate sub pena suspensionis ab ingresu ecclesia in vim predicti nobis et appostolice sedi fidelitatis et obedientiæ juramenti, mandamus quatenus omnes et singulos predictarum civitatis et dioecesis hispalensis cives et incolas utriusque sexus ad eos et quemlibet ipsorum humiliter et cum cor

dis compuntione recurrentes, et suos errores secreto confiteri, illosque et omnem hæresim et appostasiam, in genere vel in specie etiam secrete abjurare ac catholice vivere volentes; etiamsi confessi, convicti, publice vel oculte culpabiles, diffamati, suspecti, admoniti, vocati aut apprehensi essent, aut si ritus et ceremonias judaicas fecissent, vel eorum criminum reos non manifestassent, aut ex probationibus superati, vel etiam aliquorum confessionibus ut tales notati et infamia aspersi, aut per inquisitores, et associatum ac ordinarium predictos, seu alias quomodolibet ut heretici et appostate publicati, et ut tales deffinitive præfatis præsentatis statuis vel alias quacumque adhibita solemnititate, curie seculari in absentia actu traditi, et eorum statue actu combusta, aut si alias contra eos gravius sit processum vel processus contra eos penderent in quibus de eorum erroribus liquide apparuerit, ad secretam abjurationem eorum respective admittant; eisque de salutari et secreta pœnitentia ac de absolutionis beneficio, et de contentis in ipsis litteris majoris penitentiarii de speciali vel expreso mandato nostro concessis vel concedendis juxta earum formam et continentiam vel presentium tenorem (quibus et cuilibet ipsorum plenam super his concedimus facultatem) provideant: ipsisque taliter absolutis efficacis defensionis auxilio assistant; non permitentes eos per quoscumque quavis auctoritate occasione premissorum quomodolibet molestari; contradictores quoslibet per se vel per alios. per censuram ecclesiasticam et alia juris remedia appellatione postposita compescendo, invocato ad hoc si opus fuerit auxilio brachii secularis; et ipsis absolutis opportune provideant, et alias, prout eis secundum Deum ad salutem animarum et personarum lapsorum hujusmodi viderint expedire: Nos enim in eventum hujusmodi absolutionis ac reintegrationis, quas dictarum seu etiam præsentium vigore fieri contigerit, vel quæ jam pro aliquibus facto sunt, ex nunc prout ex tunc, et è contra præfatas sententias ac processus omnes per dictos inquisitores ordinarium et associatum tan in curiis ecclesiasticis quam sæcularibus latas et habitas ac mandata de illis exequen-. dis judicibus secularibus facta et pro tempore facienda, can

,

cellamus, cassamus et anullamus, ac pro nullis et infectis haberi volumus.

Et insuper eisdem personis ecclesiasticis, ac ordinario, associato, et inquisitoribus, et aliis quibuscumque judicibus secularibus et ecclesiasticis, ne de causis appellationum predictarum sic indecissis, in nostra curia pendentibus, directe vel indirecte in præjudicium litis pendentiæ hujusmodi, nec etiam de vigore dictarum litterarum majoris penitentiarii, ejusque auctoritate seu cognitione, aliquo pacto, quovis quesito colore, se intrommittant, disputent, vel interpretentur, districtius sub juris panis inhibemus; decernentes ex nunc irritum et inane si secus super his à quoquam quavis auctoritate contra præmissa scienter vel ignoranter contigerit attentari, aut aliqua via publice vel oculte directe vel indirecte eos molestare ullatenus præsumant: sed eos ut veros catholicos tractent et habeant..

Præterea ut juxta sacrorum canonum sententiam in omnibus humana conditio à divina natura superetur, quia sola clementia est que nos Deo, quantum ipsa natura prestat humana, facit æquales, regem et reginam præfatos per viscera domini nostri Jesu Christi rogamus et exortamur, ut illum imitantes, cujus est proprium misereri semper et parcere, suis civibus hispalensibus et ejus dioecesis indigenis erroremque suum cognoscentibus, ac misericordiam implorantibus parcere vellint: ac si de cætero, ut pollicentur, secundum veram et orthodoxam fidem vivere voluerint, quam marentur à Deo, etiam à majestate ipsorum veniam consequantur ita quòd de mandato sue majestatis tan in hispalensi, quam in aliis civitatibus et dioecesibus, regnis et dominiis regis et reginæ prædictorum cum bonis et familiis stare commorari, habitare pertransire die nocte que tuté et securé et absque ullo impedimento reali vel personali quoad vixerint, liberé possint et valeant, ut potterant antequam de crimine hæresis et appostasie hujusmodi diffamati fue

rant.

Non obstantibus præmissis ac constitutionibus et ordinationibus appostolicis et præsertin felicis recordationis Bonifacii Octavi prædecesoris nostri quibus cavetur ne quis extra suam ci

vitatem et diœcesim nisi in certis expressis casibus et in illis ultra unam dictam à fine sua diœcesis ad judicium evocetur ; seu ne judices à sede appostolica deputati extra civitatem et dioecesim in quibus deputati fuerint contra quoscumque procedere, aut alii vel aliis vices suas committere presumant; et de duabus dietis in concilio generali editis, contrariis quibuscumque; aut si aliquibus communiter vel divissim ab appostolica sit sæde indultum quod interdici, suspendi, vel excomunicari non possint per litteras appostolicas non facientes plenam et expresam ac de verbo ad verbum de indulto hujusmodi mentionem.

Et quoniam difficile foret præsentes litteras ad singula in quibus de eis fides forsam facienda fuerit, loca defferre, dicta auctoritate decernimus quod ipsarum trasumpto manu publici notarii cujusvis appostolici, et cum sigillo alicujus episcopi vel alicujus superioris ecclesiastica curia munito, præfatis (ac si originales exhiberentur) litteris plena fides adhibeatur ; et stetur; perinde ac si dicta originales litteræ forent exhibitæ vel ostensa.

Nulli ergo omnino hominum liceat hanc paginam nostræ commissionis, confirmationis, approbationis, suppletionis, statuti, constitutionis, declarationis, mandati, cancellationis, cassationis, annullationis, inhibitionis, exortationis, voluntatis, et decreti, infringere, vel ei ausu temerario contrahire. Si quis autem hoc attemptare presumpserit, indignationem omnipotentis Dei ac beatorum Petri et Pauli appostolorum ejus, se noverit incursurum. Datum Rome apud sanctum Petrum anno incarnationis dominice M.CCCC.LXXXIII. quarto nonas Augusti, pontificatus nostri anno duodecimo.

NOTA.

Esta bula está inserta en un testimo

nio dado por Nuño Lorente, presbítero, notario de D. García de Meneses, obispo de Evora, sellado con el sello de este sefior, que lo mandó dar en dicha ciudad á 7 de Enero de 1484, á peticion de Juan de Sevilla, vecino

de Sevilla, que lo pidió para uso suyo, y de otros interesados de la misma ciudad y su arzobispado.

Si esta bula hubiera prevalecido, se hubieran excusado muchas desgracias por medio de las reconciliaciones, secretas; pero el pontífice mismo escri

bió al rey católico en 13 de Agosto de 83, once dias despues de su expedicion, que habia suspendido los efectos para meditar mas el asunto : bien

que esto no obstante se procuró hacer uso como indica el hecho de haber acudido al señor obispo de Evora.

N. V.

Breve de Leon X. en 12 de Octubre de 1519, del que consta que habia pensado reformar la Inquisicion por las continuas quejas que se daban contra ella.

El original en la biblioteca particular del rey, y copia en la compilacion de Lumbreras, lib. 3. tit. 6. núm. 7.

Dilecto filio nostro Adriano tituli sanctorum Joannis et

Pauli presbitero cardinali dertusensi, Leo papa Decimus.

Dilecte fili noster: salutem et appostolicam benedictionem. Ex litteris charissimi in Christo filii nostri Caroli romanorum electi et Hispaniarum regis catholici, atque ex sermone dilecti filii Lupi Hurtado de Mendoza ad Nos de dicta opera ab eo missi, inteleximus quæ sit illius clarissimi regis in conservanda fidei catholica sinceritate, et sancte Inquisitionis in suis regnis auctoritate retinenda voluntas; super qua Inquisitione reformanda aliquorumque qui huic negocio deputati sunt, de quorum avaritia et iniquitate graves ad Nos querele omnibus ex locis quotidie defferuntur flagiciis notandis consilium à nobis ceptum fuerat, quia nec Dei omnipotentis causam que ledi videbatur horum infamia non deffendi deserere potteramus, et nostro ac hujus sancte sedis honori consulere cogebamur, cujus auctoritatem isti nova quadam insolentia plerumque parvi æstimabant.

Verumtamen ita res tractata et consulta à Nobis fuerat ut cum quod æquum pium justumque vissum esset constituissemus, non tamen decerneremus nec publicaremus quicquam nisi prius et istius regis clarissimi assensus accesisset, et tua circunspectio de tota re plene fuisset edocta. Confidebamus autem dante nobis Tom. V. N. 2. Bb

« AnteriorContinuar »