Adsidet ad cubitum, Glycerîque Archillis ocellos
Intuitu primo callida cernit anus:
Parvaque componens magnis, frontem, oscula, nasum,
Quid patris explorat, quid referatur avi.
Tergaque demulcens, Hominum est sævissimus, inquit,
Tam pulchram poterit qui violare cutim.
Deliræ hæc inter nutricis somnia, majus
Urget opus longe me, graviorque labor;
Cingere fasciolis teneros, nec duriter, artus,
Et justum ad modulum fingere molle caput.
Cautio nec levis est, multis de millibus una
Ne minimo infantem vulnere pungat acus.
Sed nec adhuc cessat mihi cura; puerpera mater
Sæpe revisenda est, et mihi sæpe puer.
Interea mihi mensis abit, sed et uno alioque
Donatus flavo munere mensis abit.
His ego me officiis, vobis, popule alme virorum,
Commendo, obsequio, sedulitate, fide.
Quandocunque opus est, me servam accersite vestram ;
Lesbia curabo protinus esse domi.
EPILOGUS CRITONIS AD TERENTII
Ecquis ibi est?-audite aliquis-puer, endromidem da;
Adde manura, (quid stas lentus?) utramque manum;
Da mihi jam terrorem, et jam duo fulmina belli,
Et jam balteolum-cætera portet equus.
Si mea sunt-o sunt-mihi salva viatica, rite
Instruor, his armis tutus, et his animis.
Hisce ego latrones abigo, corvosque, canesque ;
His pluvia subigo vim, Boreæque minas.
Seu per planitiem contendo, ubi rarior agris
Stat rubus, aut inopi stramine tecta casa ;
Sive eo per salebras et per prærupta locorum,
Et per crescentis tædia longa viæ;
Si non obliquus sedeam, si a posteriori
Integer et salvus, cætera salvus eo.
Improba latrantis stomachi cum murmurat ira,
(Usque adeo res est imperiosa fames)
Divertor-mihi cœnam, et equo sua pabula posco ;
Neu mala defraudet, viso, reviso, manus.
Seligere est lectum mihi proxima cura, laborque
Detrahere est ocreas proximus-et labor est.
Accumbo cœnæ et mecum hospes, seu rogo, seu non:
Et bibit, et comedit, plus tamen ille bibit.
Cras venit, et schedula-Imprimis mihi panis-Item-
Pullus-Item vinum-nil nisi cum pretio. [que
Solvo, enchiridion repleo, discedo, salute
Accepta et dicta-vive valeque-vale.
Te tuus expectat sonipes, nescitque morari
Impatiens-
In me non erit ulla mora.
Vos quibus hospitibus placidis et suavibus utor,
Este salutati, docta corona, mihi.
Este, o spectantes, animis, quod et estis, amicis,
Et pede inoffenso, dicite, perge domum:
Accipio felix omen, plausuque secundo,
Quo cursum institui, pergo viator iter.
Vivite felices; ego quandocunque redibo,
Devoto vobis corde, redibo Crito.
SPOKEN BY IGNORAMUS AND DULMAN.
O AUDITORES spectatoresque benigni,
O all ye hearers and ye standers by;
Crede mihi dolet hoc munus mihi demandari;
Th epilogue puts me in a great quandary :
Effudique sales, mea lex consumitur et toute;
My wit is at an end, my law is out.
Nescio quid dico, aut dico quod non ego nosco ;
I know not what to say, or say not what I know.
Why truly-may it please you-I demurr;
Memoria sine brief is never sure.
We, as we humbly do conceive, may move
These honourable benches, as above,
That we may now be clients unto you;
"Tis not in forma pauperis' we sue:
And as we in your judgment stand, that we
May likewise in your honours' favour be.
This being granted, may be, gentlemen,
We'll humbly move this court to sit again,
After due notice how, and where, and when.
And so ye stand adjourned.
EN! adsum miles veteranus-inutilis armis,
Sed regi et patriæ fidus, ut usque, meæ :
Quem magis aurati rutilo fulgore galeri
Commendat validum cor, lepidumque caput:
Quem Mars truncavit-sed cui Chelseia rependit
Et mutilos artus et mihi quicquid abest.
Pars ego parva meised sum πλέον ἥμισυ παντός;
Sanctior est salva parva tabella rate.
Lumine suffosso luscus ; sed et Hannibal ipse,
Quem Roma horrebat, sic oculatus erat.
Uno crure minor, sed crure superstite in altum,
Altius ut nemo, subsiluisse valens.
Nec fractis vel adhuc animis; sed strenuus illa,
Quæ superest, audax intrepidusque manu.
Quid vero his majus dabit iste domesticus heros?
Quid simile his miles scenicus iste Thraso?
Illius in plumis tunicaque est unica virtus;
Omnis in illæso corpore constat honor.
Pulchrior in pannis me gloria vestit; et hoc crus,
Hæc manus, hic oculus, duplicis instar erit.
Quo me excepistis, vos o! dimittite plausu;
Et mihi felicem plausero militiam.
EPILOGUE TO HARRY THE FOURTH,
SPOKEN BY FALSTAFF.
THAT plaguy Percy almost broke my back;
Nay and my wind too;-boy, a cup of sack.
There's not a man cares less than I for death,
But plaguy fighting puts one out of breath:
Yet if bright honour calls me to a fray,
I shall be very bold-to-run away.
|