et auctoritate prædictis statuimus, decernimus et declaramus, illas et illa similiter confirmantes. Et quia interdum verecundia publica correctionis in quandam miserabilem desperationem inducit errantes, ut mori potius eligant cum peccato quam vitam ducere cum dedecore, subveniendum talibus esse judicavimus; et juxta evangelicam traditionem oves que perierant ad gregem veri pastoris domini nostri Jesu-Christi per appostolica sadis clementiam reducendas. Idcirco tan hispalensi prefato quam aliis venerabilibus fratribus nostris archiepiscopis et episcopis tan in romana curia quam extra illam, in dictis vel aliis regnis existentibus eisdem motu, scientia, et auctoritate sub pæna suspensionis ab ingresu ecclesiæ in vim predicti nobis et appostolica sedi fidelitatis et obedientia juramenti, mandamus quatenus omnes et singulos predictarum civitatis et dioecesis hispalensis cives et incolas utriusque sexus ad eos et quemlibet ipsorum humiliter et cum cordis compuntione recurrentes, et suos errores secreto confiteri, illosque et omnem hæresim et appostasiam, in genere vel in specie etiam secrete abjurare ac catholice vivere volentes; etiamsi confessi, convicti, publice vel oculte culpabiles, diffamati, suspecti, admoniti, vocati aut apprehensi essent, aut si ritus et ceremonias judaicas fecissent, vel eorum criminum reos non manifestassent, aut ex probationibus superati, vel etiam aliquorum confessionibus ut tales notati, et infamia aspersi, aut per inquisitores, et associatum ac ordinarium predictos, seu alias quomodolibet ut heretici et appostate publicati, et ut tales deffinitive prafatis præsentatis statuis vel alias quacumque adhibita solemnitate, curia seculari in absentia actu traditi, et eorum statue actu combuste, aut si alias contra eos gravius sit processum, vel processus contra eos penderent in quibus de eorum erroribus liquide apparuerit, ad secretam abjurationem eorum respective admittant; eisque de salutari et secreta pænitentia ac de absolutionis beneficio, et de contentis in ipsis litteris majoris penitentiarii de speciali vel expreso mandato nostro concessis vel concedendis juxta earum formam et continentiam vel presentium tenorem (quibus et cuilibet ipsorum plenam super his concedimus facultatem ) provideant : ipsis que taliter absolutis efficacis deffensionis auxilio assistant; non permitentes eos per quoscumque quavis auctoritate occasione premissorum quomodolibet molestari; contradictores quoslibet per se vel per alios per censuram ecclesiasticam et alia juris remedia appellatione postposita compescendo, invocato ad hoc si opus fuerit auxilio "brachii sæcularis; et ipsis absolutis opportune provideant, et alias, prout eis secundum Deum ad salutem animarum et personarum lapsorum hujusmodi viderint expedire Nos enim in eventum hujusmodi absolutionis ac reintegrationis, quas dictarum seu etiam præsentium vigore fieri contigerit, vel quæ jam pro aliquibus facto sunt, ex nunc prout ex tunc, et è contra prafatas sententias ac processus omnes per dictos inquisitores, ordinarium et associatum tan in curiis ecclesiasticis quam sæcularibus latas et habitas ac mandata de illis exequendis judicibus secularibus facta et pro tempore facienda, cancellamus, cassamus et anullamus, ac pro nullis et infectis haberi volumus. Et insuper eisdem personis ecclesiasticis, ac ordinario, associato, et inquisitoribus, et aliis quibuscumque judicibus secularibus et ecclesiasticis, ne de causis ap T pellationum predictarum sic indecissis, in nostra curia pendentibus, directe vel indirecte in præjudicium litis pendentia hujusmodi, næc etiam de vigore dictarum litterarum majoris penitentiarii, ejusque auctoritate seu cognitione, aliquo pacto, quovis quesito colore, se intrommittant, disputent, vel interpretentur, districtius sub juris pænis inhibemus ; decernentes ex nunc irritum et inane si secus super his à quoquam quavis auctoritate contra præmissa scienter vel ignoranter contigerit attentari, aut aliqua via publice vel oculte directe vel indirecte eos molestare ullatenus præsumant: sed eos ut veros catholicos tractent et habeant. Præterea ut juxta sacrorum canonum sententiam in omnibus humana conditio à divina natura superetur, quia sola clemen tia est que nos Deo, quantum ipsa natura prestat humana, facit æquales, regem et reginam præfatos per viscera domini nostri Jesu Christi rogamus et exortamur, ut illum imitantes, cujus est proprium misereri semper et parcere, suis civibus hispalensibus et ejus diœcesis indigenis erroremque suum cognoscentibus, ac misericordiam implorantibus parcere vellint: ac si de cætero, ut pollicentur, secundum veram et orthodoxam fidem vivere voluerint quam merentur à Deo, etiam à majestate ipsorum veniam consequantur ita quòd de mandato suæ majestatis tan in hispalensi, quam in aliis civitatibus et diocesibus, regnis et dominiis regis et reginæ prædictorum cum bonis et familiis stare commorari, habitare pertransire die nocte que tuté et securé et absque ullo impedimento reali vel personali quoad vixerint, liberé possint et valeant, ut potterant antequam de crimine hæresis et appostasia hujusmodi diffamati fuerant. Non obstantibus præmissis ac constitutionibus et ordinationibus appostolicis et præsertin felicis recordationis Bonifacii Octavi prædecesoris nostri quibus cavetur ne quis extra suam civitatem et dioecesim nisi in certis expressis casibus et in illis ultra unam dictam à fine sue diœcesis ad judicium evocetur ; seu ne judices à sede appostolica deputati extra civitatem et dicecesim in quibus deputati fuerint contra quoscumque procedere, aut alii vel aliis vices suas committere presumant ; et de duabus dietis in concilio generali editis trariis quibuscumque; aut si aliquibus com con |